Masal

Yalnız başına siliyorsan artık gözyaşlarını, eksilmeye başlamışsındır.

Çift kişilik yorganı tek başına üstüne örtüyorsan artık, kaybetmeye  başlamışsındır.

Etrafında seni gerçekten anladığını söyleyen insanlar çoğaldıysa artık, canın çok fena yanmıştır.

Kendini anlamak için çabalıyorsan her gün ama kendin hakkında hiçbir halt bilmiyorsan, boku resmen yemişsindir.

Gecenin abuk subuk bi saatinde çalan kapının ardında kim olduğunu bile merak etmemeye başladıysan artık, eksilmişsindir.

Uzun aynalarda devriliyor boyum, gözlerimin içine ben bile bakamıyorum

Acı kokuyor tenim, gözyaşlarım dizlerimin üstüne düştüğünde titremeye başlıyor dizlerim

Göğüs kafesim her nefes alışımda sıkışıyor, ruhum bile batmaya başlıyor bedenime

Geceleri uyanıyor ve ağlıyorum yatağın en uç köşesinde sessizce

Ağladığın için bile sana kızılıyorsa, ağlamayı unutmaya başlıyormuş insan yavaş yavaş

Yalnız başına kalkıyorsan ayağa artık, güçlenmeye başlamışsındır.

Değiştir hayatındaki kül çiçeklerini, gardenyalar ek hayat bahçene.

Her gün sula onları, gözyaşlarınla büyüyen çiçeklerini kopar at kendinden.

Boynundaki ipleri gevşet ve geride bırakamadığın her şeyin boynuna geçir onları.

Sen, sana ait ol. Başka birine ait olmadan. 

''Zamanı gelen bir düşüncenin gücüne hiçbir ordu karşı koyamaz.'' -Victor Hugo 

Mutlak güç, insanın güçsüzlüğünü kabullenebilmesidir. Çoğu insan ayakları üzerinde durabilen başına her türlü şey gelse de asla yıkılmayan bir insanmış gibi göstermek ister kendisini. En çok kendisini kandırır, etrafındakiler kandı sanar sahnelediği gösteriye. Gerçek bir yalancıya sadece kendisi inanır oysa. Zayıflıklıklarını kabullenebilmektir asıl güç, kaybetmeye alışmaktır asıl güç çünkü hayatta her şeyini kaybetmiş insan en tehlikeli insandır. Senden daha güçsüze, güç katmaktır asıl güç. Aşağılamak, ezmek ve hor görmek değildir. Gücünü başkalarına verdikçe güçlenebilmektir asıl güç. Yitirdikçe, artandır asıl güç. Kendi başına kaldığında, şuurunu yitirmemektir asıl güç. Davanı ahlakınla, mantığınla, tüm değer algılarınla, herkesten kolayca kabul görebilecek şekilde savunuşunla sürdürebilmektir. Çünkü güçlü bir insansan, kimseyi inandırmak zorunda kalmazsın. Çünkü güçlü bir insansan, yok olmazsın. Çünkü güçlü bir insansan, etrafına sahte gülücüklerle deli rolü yapmazsın. Çünkü gerçekten güçlü bir insansan, rol yapmak zorunda kalmazsın. Çünkü gerçekten güçlü bir insansan, başka birisinin canını acıttığını sanıp buna gülerek eşlik etmezsin. Çünkü gerçekten güçlü bir insansan, kimsenin canını acıtma amacı gütmezsin. Boynunuza ipler bağlanmasına ve ayağınızın altından sandalyenizi çekmelerine izin vermeyin. Kendini güçlü sananlara karşılık, sandalyesini çekmek yerine boynundaki iplerinden kurtarın onu. 

Çünkü gerçekten güçlüyseniz, kimseyi güçsüz bırakmazsınız.

''Ben ilk önce kendimi kaybettim, bu bir insanın başına gelebilecek en büyük kayıptı ve ben büyük bir adımla başlamıştım kaybetmeye. Yürüdüğüm yollarda bıraktığım adımların izlerini bile göremiyordu gözlerim. Kalbime hapsettiğim tüm duygularımı bile hissedemiyordu artık kalbim. En güzel yerinde saklamıştım oysa tüm hislerimi çünkü insan hissederse yaşar. Uzun zaman hissedemedim, gözümün önünde ölen güvercine bir gözyaşı bile dökmedim, alışmak daha kolay geldi ölümüne. Ağlamak meşakatli bir işti o zamanlar, gülmek ondan daha öte. ''