İnsan, bazen bir yere çakılı kalır. Ayaklarının bir adım daha atacak takati kalmaz. Durduğu yerde etrafına bakakalır. Çoğu zaman kendinden önce, kendi hayatını sorgular. Seçimler yapar bazen de seçimler yapamaz. Adımları gibi fikirleri de çakılı kalır bir yere. Farklı bir fikir dahi düşünemez. İnsan, sevmeyi sever çoğu zaman. Bir karanlığın, aydınlığa kavuştuğu zaman bambaşka bir manzarayı sunmasını izlemeyi sever. Doğayı sever ama böceklerden...
Bu satırları her zaman acılarımla doldurdum. Kelimeler kesti nefesimi bir bıçak gibi, kağıtlara aktı tüm kanlarım. Büyük bir boşluk var yüreğimde. Bir ateş var içimde her gün körleniyor. Ne kadar su aksa da gözlerimden, o ateş hiçbir zaman sönmüyor. Bazen bıkıyor insan hayata dair her şeyden. Her gün hevesle ve mutlulukla yaptığı bir takım alışkanlıkları bile yapası gelmiyor. Öyle bir an yaşıyor ki insan,...
Okuduğum her satır anlayamadığım binlerce kelime dolu. Bir hapishane de yaşamaya çalışıyorum, gardiyanı düşüncelerim.En büyük kavgalarımda attığım her bir tokat sadece kendime.İnsanların ortak noktası, ayağımın kayıp düştüğü ve boğulduğum bir nehir.Verdiğim her sevgi, değeri azalan bir mücevher.Hevesim içinde bi' ton kırıklık barındırıyor.Korka korka gülüyorum, gözyaşlarım ileride daha çok akacak diye.Bir çeşmeyi doldururdu belki de.İlk önce kendilerini düşünürler sonra bana sıra gelir.Çoğu...
Yine başladım dağılmaya, toplamak çok zor. Canım çok acıyor, kalbim çok sızlıyor ama sürebileceğim tek bir merhem bile yok. Yine başladım kaybolmaya, bildiğim tüm yerler bile yabancılaşmış artık bana. Gözlerimden akacak gibi oluyor yaşlar, gözlerimde sızlıyor sadece. Bir dile gelse içimdeki bunca tuttuğum her şey, rahatlayacağım sanki. Dile gelmiyor, bitmek tükenmek bilmiyor. Açtığım tüm yaralar bende kanıyor. Çok kanıyorum. Can çekişiyorum. Yine başladım...
Uzun zamandır bakmıyorum aynalara sanki en büyük düşmanım oradaki yansımaymış gibi. Uzun zamandır paylaşmıyorum yalnızlığımı kimseyle. Sanki yalnızlık benim en yakın dostummuş gibi. Hep kısa keserdim saçlarımı ben, herkes çok yakıştığını söylerdi. Uzun zamandır kesmiyorum saçlarımı. Hiçbir şey yakıştırmıyorum artık kendime. Çekiyorum bir sandalye karşıma, anlatıyorum. Öyle birisinin oturduğu yok sandalyede. En yakın dostuma anlatıyorum yaşadıklarımı. Odamda ki ışıkları açmıyorum asla. Oda bu...
Beynimin içini akıntısıyla delen bir nehir var içimde. Buz gibi akıyor suyu, leş gibi geliyor tadı.Devrik cümleler kuruyorum kendimle konuşurken en mantıksız halimle.Duygularım tüm benliğimi ele geçiriyor.Bir sigara daha yakıyorum akan gözyaşlarım söndürüyor sigaramı.Sonra bir sigara daha, bir daha ve bir daha.Hiç düşünmediğim şeyleri düşünüyorum aniden. İnsanları.Ben içimde büyüttüm hep insanları. Bir ahmak gibi yaşadım hayatımı.Afilli cümleler kuramadım onlara ama çok afilli yerleştirdim...
Bazen duyulmaz insanların attığı çığlıklar. Ağzından çıkan kalbinin en derin yerine ucu yeni bilenmiş bir bıçak gibi saplanır. Bazen susarak bağırır insan. Kulağının dibinde olan bile duymaz haykırışlarını. İnsan en duygu yüklü şeyleri en güzel susarak yapar. Bazen susarak özler insan. ''Özledim'' diyemeden, kelimeleri noktalarla kurup virgüllerle bitirerek. Susarak sever bazen de, ''seviyorum'' diyemeden. Kalbi dehşet verici bir hızla atarken o sadece susar. ...
Oysa ne kadarda kolaydı anlaşmak, birbirini anlamak ve dinlemek. Suladığın çiçek gibi düşün insanları, daha güzel büyüsün diye suluyorsun her gün ama bir bakmışsın ki sabah boynunu bükmüş. Çünkü sadece tek bir gün su vermeyi unutmuşsun. Sevgine alışan insanlar, sevgisizliğini gördüğünde sadece boyunlarını bükerler. İnsanın en beter halidir alışmış hali. Sevgiye, nefrete, kine ve öfkeye. En beter halidir, alışmış hali. Bembeyaz yolları kirletirler...
Kullanılmış peçete gibi atıyor insanlar, insanları bir kenara. Geride bırakılan hisleri bile siktir ediyorlar acımasızca. Sevmek ? Aşık olmak ? Duyduğum en boktan eylemler bunlar ama insan kestiremiyor işte. Bir anda çay içerken kendini onunla içtiğin içecekleri düşünürken buluyorsun. Bir yandan yanıyor sigaran, bir duman bile alamadan sönüyor. İçine çektiğin dert oluyor çünkü, dışarı üflediğin acıları. Kullanılmış peçete gibi atıyor insanlar, insanları bir...
Sanki bir boşlukta yürüyor gibiyim yaşarken. Kapkaranlık bir yol var önümde, beni durduran çok şey var yaşayabilmek için. Yüzümdeki seven eli bile itiyor hissizliğim. Bu ben miyim? Bilmiyorum. Ben kimim ne zaman böyle oldum bilmiyorum. Ruhum sanki gökyüzünde bense yerin en dibinde. O kadar bağımsızlaştım kendimden. Tertemiz aynalarda bile kipkirli yansıyor bedenim. Üşümekten değil, acıdan titriyor dudaklarım. Bir yere ait olmak nasıl bir...
Yalnız başına siliyorsan artık gözyaşlarını, eksilmeye başlamışsındır. Çift kişilik yorganı tek başına üstüne örtüyorsan artık, kaybetmeye başlamışsındır. Etrafında seni gerçekten anladığını söyleyen insanlar çoğaldıysa artık, canın çok fena yanmıştır. Kendini anlamak için çabalıyorsan her gün ama kendin hakkında hiçbir halt bilmiyorsan, boku resmen yemişsindir. Gecenin abuk subuk bi saatinde çalan kapının ardında kim olduğunu bile merak etmemeye başladıysan artık, eksilmişsindir. Uzun aynalarda devriliyor...
